دشت غم

بی حضور تو نامم صبوری می شود
دل به تنهایی زدن اوج صبوری می شود
با خیالت می نویسم واژه های فرد را
دیدنت این روزها هر دم ضروری می شود
گرچه تصویر تو را شفاف می بینم ولی
   شیشه های مات هم گاهی بلوری می شود
    وعده ما هم صدایی بود و اوج سادگی
        در عوض دنیای ما دنیای دوری می شود
 
          کاشکی خورشید طلوع نمی کرد که آغاز تولد من شود
          طلوع خورشید طلوعی بود بر زندگی من وکاشکی خورشید
          غروب نکند که پایان عمر من باشد غروب خورشید غروبی است
          برای زندگی من با همه چیز در کوچه پس کوچه های تاریک به پایان میرسد 
                         
                        آزمردم زندگی دشت غم است
                        شادی اش اندوه و عشقش ماتم است 
                                       
                                               عشق الکی(بهروز وثوق)

یه خبر !

 »»» نتیجه یک نظرسنجی:69 درصد مردم ایران یکدیگر را "ریا کار" می دانند.

یک گروه جامعه شناس از سوی دفتر طرح های ملی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اخیرا تحقیقاتی میدانی درخصوص میزان "سرمایه اجتماعی"در ایران انجام داده است.
این تحقیق که با عنوان "طرح ملی سنجش نگرش ایرانیان"بر روی 450 نفر در سراسر کشور انجام شدنشان می دهد که 69 درصد مردم بر این باورند که مردم جامعه "دورو" و "ریاکار " هستند.
همچنین پاسخگویان به افراد خانواده خود اعتماد بسیار زیادی دارند و تنها 8/1 درصد به افراد خانواده خود اعتماد ندارند.
براساس این تحقیق روابط اجتماعی درون گروهی درحد بالایی در ایران وجود دارد اما 49 درصد مردم به اقوام و فامیلشان اعتماد دارند و 44 درصد به دوستان اعتماد دارند و این نشان می دهد که تنها کانون اعتماد ایران خانواده است.
کارشناسان"سرمایه اجتماعی"را منفعتی می دانند که شخص می تواند باعضویت دریک یا چندگروه،انجمن یا کانون در ارتباط با اعضای دیگر گروه،کسب کند.
به گفته کارشناسان این سرمایه در ایران به دلیل کم بودن کانون ها و انجمن های صنفی،نوپایی سازمانهای غیردولتی و مهمتر از همه عدم آگاهی مردم از منافع ناشی از عضویت درکانون ها و انجمن ها "سرمایه اجتماعی" در پایان ترین موقعیت خود قرار دارد.
دکتر"حسین ایمانی جاجرمی"استاد دانشگاه علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی در این خصوص به خبرنگار سینا می گوید سرمایه اجتماعی،مفهومی جدیداست که از سال های 1990 برای نخستین بار ازسوی جامعه شناسان فرانسوی و آمریکایی چون"توکویل"،"پی یربور دیو"و"جیمز کلمن"مطرح شد.                                                                          ادامه»»

                                                        ـ علی ـ

نه برای همیشه .....

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
                    که چنان زو شده ام بی سر و سامان که مپرس
                                                   کس به امید وفا ترک دل و دین نکند
                                                                    که چنانم من از این کرده پشیمانم که مپرس
قبل از غروب زمانی که تا طلوع خیلی فاصله بود گفت : بگذار و بگذر از من !
خیلی دردناکه وقتی که از یه حادثه می ترسی و همش خدا خدا می کنی که پیش نیاد اما یه دفعه بدون هیچ مقدمه ای خودت رو در برابر یک واقعه  رخ داده می بینی ! حکم  قالب تهی کردن داره نه از ترس بلکه از روی حسرت ! نقل ، نقل رویارویی با واقعیته . همیشه خواهان اون چیزی هستیم که می خواهیم ،میتوانیم بگذاریم اما نمیتونیم بگذریم ! حالا اون لحظه کذایی زمانیه که ازت بخواد بگذری . اگر عمل کنی از دست دادی و اگر عمل نکنی ثابت کردی که خودخواهی و لایق دل بستن نیستی . اینجا حساب حساب نقد و نسیه است .اینجا .....
حساب ، حساب انتخاب در ماندن نیست
حساب ، حساب نسیه پرداخت کردن نیست
حساب ، حساب گذاشتن ها  و نگذشتن نیست
حساب ، حساب گریستن به حال درمانده خود نیست   اینجا
حساب ، حساب انتخاب در رفتن است
حساب ، حساب خرید و پرداخت نقدی است
حساب ، حساب گذاشتن و به اجبار گذشتن است
حساب ، حساب فروخوردن بغض های در گلو مانده است
 اینجا حکایت حکایت دور زدن و تکرار نیست ؛ اینجا داستان پایانش خوش نیست ؛ اینجا حریم را بدون تو حرمت است ! چرا که اینجا زمین ، زمین بازی با باران است و آتش ! اینجا عرصه ، عرصه دل تنگی است و فریاد ! اینجا حریم امن قلب  و بی باکی عقل است ........... 
                                        ---{ اینجا دل است }----
               من از دست غمت مشکل برم جان
                                                            ولی دل را تو آسان بردی از من 

                                                ـ صدر ـ