در این آغاز بی پایان ......

سینه از آتش عشق در غم جانانه بسوخت
                       آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت
                                                  تنم از واسطه دوری دلبر بگداتخت
                                                                     جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت
با یه دنیا سکوت و آرامش دستی زیر موهاش برد و گفت : چرا جمع و ضرب دو یکسانه!؟
خیلی وقت ها تو زندگی لحظاتی پیش میاد که آدم ها هر چی هم تلاش کنن نمیتونن از دست یه سری معادلات با جواب های ساده اما پر معنا فرار کنن! تا حالا فکر نکرده بودم چرا جمع و ضرب یه پدیده یکی میشه ؛ نگاهی به چشماش کردم و گفتم : شاید به خاطر این که ما آدم ها از اول قرار گذاشتیم اینجوری بشه ! شاید میتونستیم قرار بذاریم اینجوری نباشه ! لبخند آرامی زد و گفت : حالا که شده میخواهی چکار کنی ؟! تازه منظورش و فهمیدم !‌ لیوان و تو دستم جابجا کردم و گفتم : اگر جمع و ضرب بعضی پدیده ها یکی میشه شاید به خاطر این که اون پدیده ها فارغ از روح انعطاف هستن اما هیچوقت ضرب و جمع دو تا آدم ثابت نیست . نگاهی کرد و لیوان و از دستم گرفت و گفت اما .....
همیشه انسان ها امکان داره انسان نمونن
همیشه انسان ها امکان داره قابل انعطاف نباشن
همیشه انسان ها امکان داره ایام گذار یادشون نمونه
همیشه انسان ها امکان داره امیدها شون واقعی نباشه
همیشه انسان ها امکان داره نگاهاشون برای نگاه کردن نباشه
همیشه انسان ها امکان داره افکارشون برای فکر کردن هم نباشه و
همیشه انسان ها امکان داره برای ضرب و جمعشون به رسیدن به یک نتیجه فکر نکنن
راست می گفت اما چرااین ها رو به من می گفت ؟!‌ با تعجب نگاهی بهش کردم و گفتم : ولی میتونه این هایی که گفتی نباشه ؛‌میتونه متفاوت تر از این حرف هایی که زدی باشیم! دستی روی شونم گذاشت و گفت : به شرطی که دیگه من و تو انسان نباشیم!
                      خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد
                                                خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت 

                                                         ـ صدر ـ